حکومت دینی حکومتی است که مرجعیت دین را میپذیرد و سه کارکردِ تدوین قانون، اجرای قانون و قضاوت در مورد قوانین را، هم در وضع قانون و هم در اجرا دارد .

حکومت دینی را می توان قدرت سازمان یافته ای در جامعه تعریف کرد که در راستای ایجاد امنیت، تأمین معیشت و زمینه سازی برای ارتقاء و تعالی مردم تشکیل می شود. چنانچه حکومتی چنین اهدافی را دنبال کند، خودبه خود مبنای فکری حکومت در رسیدن به این اهداف، در علمکرد و نحوه ی تعامل آن با جهان بیرون و دنیای خارج اثرگذار خواهد بود.

دکتر محمود روح الامینی معتقد بود که ما در مردم شناسی مبحثی بنام خرافه و خرافات نداریم و هرچه هست « عقیده » است و لاغیر ( و البته بسیاری ازمردم شناسان جهان نیز بر این باورند که اعتقادات دیگران محترم اند و نمی بایست اقوام ، به ویژه مردم شناسان ، اعتقادات دیگران را باطل معرفی کرده به تمسخر بگیرند ) .

عموما" آنچه خرافات خوانده میشود بردو نوع است :

- اعتقادات باطل ، اباطیل ، موهومات ، تنفربی دلیل و منطق کافی ازیک چیز مثلا"عدد 13 ، عشق و علاقه ای مبالغه آمیز به یک چیز یا یک شخص خاص تا حدٌ اغراق آمیز .

عضو هیأت علمی مؤسسه امام خمینی(ره) گفت: کسانی که نگاه خرافی به دین دارند این نگاه آنها ریشه در شکست‌های مسیحیت و مغرب‌زمین دارد؛ اسلام نه تنها مانع پیشرفت نیست بلکه تمدن‌ساز بوده و مشوق علم و دانش است.

گروه اندیشه: به گفته حجت‌الاسلام ساجدی، قرآن هم به توصیف استعدادهای انسان و ظرفیت‌های کمالی او و هم به تجویزهایی برای انسان می‌پردازد، اما توصیفات قرآن، در حقیقت کانال و مقدمه طرح گزاره‌های تجویزی و هنجاری آن است.

حجت‌الاسلام و المسلمین ابوالفضل ساجدی، مدیر قطب فلسفه دین ایران در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، به بیان نکاتی در خصوص انسان‌شناسی اسلامی با رویکرد قرآنی پرداخت و گفت: انسان‌شناسی را می‌توانیم از دیدگاه‌های متفاوتی مورد توجه قرار دهیم و احیاناً دیدگاه اسلام را با سایر مکاتب مقایسه کنیم.