کارشناس مرکز تخصصی نماز گفت: نمازهای جماعت بازتاب سیاسی دارد و در اقتدار جامعه اسلامی تأثیر می‌گذارد، سبب شکل‌گیری انجمن‌های اجتماعی و سیاسی می‌شود که باعث می‌شود گروه‌های سیاسی مسجدمحور در معادلات سیاسی اثر بگذارند.

حکومت دینی را می‌توان قدرت سازمان‌یافته‌ای در جامعه تعریف کرد که در راستای ایجاد امنیت، تأمین معیشت و زمینه‌سازی برای ارتقاء و تعالی مردم تشکیل می‌شود. چنانچه حکومتی چنین اهدافی را دنبال کند، خودبه‌خود مبنای فکری حکومت در رسیدن به این اهداف، در عملکرد و نحوه ی تعامل آن با جهان بیرون و دنیای خارج اثرگذار خواهد بود.

مبنای فکری حکومت، که مطابق تعریف توجیه‌کننده ی کارهای آن است، می‌تواند دو منشأ داشته باشد: منشأ وحیانی یا آموزه‌های بشری و سکولار. بنابراین می‌توان دو نوع حکومت دینی و سکولار را ترسیم کرد.

اسلام علاوه بر اینکه برای ساختار سیاسی شکل خاصی را پیشنهاد کرده، برای مدل حکومت و احکامی‌ که باید اجرا شوند نیز پیشنهادهایی را ارائه کرده است. اما به چه دلیلی وحی و دین باید در اداره‌ی جامعه حضور داشته باشند و میزان دخالت دین در اداره‌ی جامعه تا چه حدی است و این حد از کجا و به‌وسیله ی چه کسی مشخص می‌شود؟

گروه انديشه: مبحث قلمرو دين يكی از موضوعات مهم و كليدی در عرصه دين در دوران معاصر تلقی می‌شود و شايد چنين تلقی‌ای به اين دليل باشد كه مهم‌ترين چيزی كه امروزه غرب و دشمنان اسلام دنبال می‌كنند، محدودسازی قلمرو دين اسلام و ميزان اثرگذاری آن است.

حجت‌الاسلام والمسلمين ابوالفضل ساجدی، دانشيار مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی(ره) و مدير قطب علمی فلسفه دين كشور، در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، به بحث در باب قلمرو و گستره دين پرداخت و در بخش نخستين اين گفت‌وگو نكاتی را درباره ضرورت و اهميت اين مبحث بيان كرد.